Με μια ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο Λάμπρος Θαναηλάκης έκανε γνωστό ότι αποχωρεί από τον Άγιαξ Ταύρου λόγω επαγγελματικής ευκαιρίας που του παρουσιάστηκε.
Ο υψηλόσωμος κυνηγός πλέκει το εγκώμιο της ομάδας και των ανθρώπων που την περιβάλλουν αφού υποστηρίζει ότι στα 4 χρόνια παρουσίας στον Άγιαξ άπαντες ήταν δίπλα του και τον έκαναν να αισθάνεται σημαντικός.
Αναλυτικά
Κάθε χρονιά ανανέωνα στην ομάδα από τους πρώτους , όπως έγινε και φέτος , αλλά… Δεν θα πω ότι κλείνει ένας κύκλος , διότι αν δεν προέκυπτε μια ευκαιρία επαγγελματική , δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από την Ομάδα του Αίαντα Ταύρου . Θα ήθελα μόνο να ευχαριστήσω την ομάδα για αυτά τα περίπου 4 χρόνια όπου ήμουν μέλος της . Συγκεκριμένα, πρώτον , να ευχαριστήσω τον κύριο Στράντζια , τον κύριο Καρπέτα , τον κύριο Παυλόπουλο και προφανώς και την υπόλοιπη διοίκηση , οι οποίοι ήταν σπαθιά στον λόγο τους (πράγμα που σπανίζει , όσοι γνωρίζουν ξέρουν ) , ήταν πάντα δίπλα μας και πάνω από όλα ήταν άνθρωποι και μου έδειξαν την αδυναμία που μου είχαν και με το παραπάνω . Δεύτερον , να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές που πέρασαν από την ομάδα και συνεργαστήκαμε . Ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τον προπονητή κύριο Ρίζο , με τον οποίο συνεργάστηκα την πρώτη χρόνια , έστω και για λίγο και είναι και γνωστή η αδυναμία μου προς το πρόσωπο του , για τους λόγους που γνωρίζει και να ευχαριστήσω και τον προπονητή κύριο Γαζή , ο οποίος ήταν έκπληξη για την ομάδα μας , ευχάριστη , τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ! Κύριος στον λόγο του και εξαιρετικός προπονητής στην κατηγορία, πράγμα που επιβεβαιώνεται από την περσινή μας πορεία τερματίζοντας 2οι στο πρωτάθλημα. Τρίτον να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες μου , κυρίως τον κορμό που έχουμε δημιουργήσει τόσα χρόνια και μπορούμε να λεγόμαστε και ‘’αδερφια’’ με τους περισσότερους , όπως και τον τρομερό γυμναστή μας , κύριο Μητροφάνη, που όχι μόνο έκανε εξαιρετική δουλειά στην ομάδα , αλλά και επειδή με βοήθησε σε έναν σοβαρό τραυματισμό μου. Τέταρτον να ευχαριστήσω την σημαία του Ταύρου , τον κύριο Καρακώστα που μας πρόσεχε σαν παιδιά του και εμείς από την μεριά μας αγαπήσαμε την τρέλα του. Τέλος θα ήθελα να επισημάνω κάτι , διότι σε άλλες ομάδες σίγουρα δεν θα γινόταν και αυτό είναι, ότι η τελευταία χρονιά ήταν πολύ ζόρικη για εμένα και λίγοι γνώριζαν τι περνούσα . Αυτοί οι λίγοι λοιπόν , που αποτελούν και τον Άγιαξ , ήταν δίπλα μου και με στήριξαν πάρα πολύ παρόλο που τους έκανα την ζωή πατίνι. Να τους ευχαριστήσω και να πω ότι σίγουρα δεν θα το ξεχάσω ποτέ και το εκτιμώ αφάνταστα .Να τονίσω επίσης πως γίνεται πολύ καλή δουλειά στις ακαδημίες και αν κάποιος γονιός θέλει να γνωρίσει τον κόσμο του αθλητισμού στο παιδί του , συστήνω τον Άγιαξ χωρίς δεύτερη σκέψη . Γίνεται σωστή δουλειά και πάνω από όλα και σημαντικότερο είναι πως γίνεται καλή δουλειά από καλούς ανθρώπους . Η ομάδα αυτή είναι κόσμημα και παράδειγμα προς μίμηση για τα αθηναϊκά γήπεδα χάρη στους ανθρώπους που την αποτελούν .Μπορώ λοιπόν άφοβα να πω πως ο Άγιαξ είναι το δεύτερο σπίτι μου , η οικογένεια μου και πως πάντα θα είναι η πρώτη μου επιλογή . Όπως έχω ξανά πει , στην Αθήνα ΜΟΝΟ ΑΓΙΑΞ , οπότε …. Εις το επανιδείν !