ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ
Ο Τζάκσον Γιουνγί είναι ένα παιδί που έχει ζήσει πολλά. Εκτός του Απόλλωνα Χαλανδρίου, τις προάλλες έγινε γνωστός και από ένα άσχημο περιστατικό δίχως να φέρει την ευθύνη. Σήμερα, λοιπόν, ήταν μια μεγάλη ημέρα για αυτόν. Το κανάλι της Διάνας Ηλιούπολης έδωσε τη δυνατότητα (και) στους οικείους του στο Καμερούν να τον δουν να αγωνίζεται ζωντανά, όντας ακόμα ένα παιδί που ήρθε στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον και στα 18 του έχει την ευκαιρία να κυνηγήσει το όνειρο του ποδοσφαίρου. Όμως, στο 40ό λεπτό του παιχνιδιού ολοκλήρωσε την προσπάθεια του με δυο κίτρινες κάρτες και έφυγε για τα αποδυτήρια με δάκρυα στα μάτια, δίχως να ξέρουμε τον πραγματικό λόγο.
Δεν θα σταθώ στην κίνηση όσων ήταν εντός των γραμμών να τον παρηγορήσουν διότι αυτός είναι ο αθλητισμός. Ο κόσμος, όμως, τον χειροκρότησε ιπποτικά, ζεστά και προσωπικά ανατρίχιασα, δεν ξέρω γιατί. Μπορεί το γκολ του Γιάννη Νομικού στο φινάλε να είναι από τις πρώτες ειδήσεις μέχρι αύριο και να μνημονεύεται έως το τέλος του πρωταθλήματος για την οικονομία του 4ου ομίλου της ΕΠΣ Αθηνών, όμως το μεγάλο highlight για εμένα ήταν η στάση των ανθρώπων που ήρθαν στο «Ηλιούπολης Β’»! Αναμφίβολα τους τιμάει και υπενθυμίζει ότι ο κόσμος του ερασιτεχνικού θεάματος έχει επίπεδο και μάλιστα, ισχυρό. Απλά πρέπει να το… επιβάλλει σε όσους δεν λένε να καταλάβουν και «εκτονώνονται» παντελώς λάθος.
Η χαρακτηριστική σκηνή θα βρίσκεται στα στιγμιότυπα που θα συνθέτουν απόψε.